سلاممممم فاطمه جون خوبی عزیزم؟😍😘😍😍

ولی من تو ۲۴سالگی همچنان یه دیوونه بازیایی دارم وکاملاً مشهوده تو اخلاقم نه؟😉😅

فک کنم ازهمه اینا سخت تر ودردناکتر دغدغه های بزرگ بودنه

من تو واقعیتم خیلی ازاینکارا رو میکنم

هینجوری الکی الکی باکوچیکترین چیزا کلی میخندم

لباسای رنگ شاد میپوشم. شبیه مداد رنگی میشم😳

موهامم خرگوشی میبندم

تازه لاک ناخنم میزنم نشون بقیه میدم میگم ببینم چقد قشنگ شدن دستام قشنگه؟😍😂

وکلی شیطونی دیگه.....

ولی امان از دغدغه های بزرگی..‌..

 واقعا اسیر شدیم 😢

ازاینا بگذرم

خوبی؟😍😘

انقد دلم تنگ شدهههههه براهمتون 

ولی وقت وبلاگ ندارم 😢

عجب که اینطور XDw

وای نویسنده کی بودی تو😂

ولی جالبه هرچی بزرگتر میشیم باز هم میگن بزرگ شو اه اه فک کنم تا پیری باید این رو بشنویم

عجب زندگی های شبیهی داره تو دنیا اتفاق میوفته

خیلی زیبا بود و حرف دل در عین حال غمناک :(

واقعا دنیای بچگی شیرین 

ولی این واقعیته و نمیتونیم ازش فرار کنیم همینه که هس کاش بچه میموندیم

عجب

می گم فاطمه جون چجوری برای وبت لوگو گذاشتی ؟

بله همون

پستت جالب بود ❤

نخوندم ولی قول میدم بعدا بخونم...

قول

قول

قول

 بچه ها دلشون بزرگتره :)

انگاری به ازای بزرگتر شدن جسممون روحمون کوچیک میشه . میشه هم نشه ، بستگی به خودمون داره نه ؟

+ سلام :))

سلام 

گریمان گرفت.

 به این نتیجه رسیدم که این دنیا دنیای ما نیست (عده کمی از آدمها)...
خود خداهم بهش میگی ظلمات و تاریکی ها...
ولی اگه تو این تاریکی ها نقشمون رو خوب بازی کنیم میرسیم به نور و روشنایی که البته شاید تو این دنیا نباشه...
ولی متاسفانه محکومیم به زندگی، برا همین چند وقت پیش عین دیوونه ها به این فکر میکردم که چی میشد برم خارج تو یه کشور با فرهنگ و خوب زندگی کنم ولی اون آرزو هم صدمات خاص خودشو داشت (ولی هنوزم به فکرشم)...

اوهوم دقت نکرده بودم! اینم حرفیه...